Wat u niet via de notaris hoeft te regelen ('codicil')
Voor het vastleggen van uw wensen na uw overlijden moet u naar een notaris. Er zijn echter ook zaken die u zelf kunt regelen. In de wet staat wat u zelf kunt vastleggen in een zogenaamd 'codicil'.
Enkele voorbeelden:
- het nalaten van kleding
- het nalaten van bepaalde sieraden, bepaalde inboedelgoederen of bepaalde boeken aan iemand. U moet dit nauwkeurig beschrijven. U kunt dus niet opnemen: 'mijn neef mag al mijn sieraden, inboedel en boeken houden'. Het moet gaan om 'de ring met de groene steen', 'de eettafel' of 'de boeken van Louis Couperus'.
Officieel 'legateert' u uw kleding, sieraden, inboedel en boeken. U geeft degene die u aanwijst daarmee het recht om die zaken uit de nalatenschap te vorderen. Degene die u aanwijst wordt geen erfgenaam.
Stel dat degene aan wie u uw kleding, sieraden, inboedel of boeken nalaat, getrouwd is in gemeenschap van goederen, dan kunt u in het codicil ook opnemen dat die spullen niet in een gemeenschap van goederen zullen vallen.
- het vastleggen of u begraven of juist gecremeerd wilt worden en wat er met uw as moet gebeuren. Of juist dat u uw lichaam aan de wetenschap ter beschikking wilt stellen of dat u organen beschikbaar stelt voor transplantatie.
De wet stelt wel enkele voorwaarden aan een geldig codicil:
- het moet 'onderhands' zijn, wat betekent dat het is opgesteld 'zonder tussenpersoon', bijvoorbeeld een notaris
- het moet handgeschreven zijn door de persoon wiens wensen het betreft
- er moeten een datum en een handtekening onder staan
Een codicil is dus niet geldig als een buurman het typt en u het stuk laat ondertekenen.
Het kan zijn dat u een handgeschreven stuk tegenkomt waarin staat dat iemand tot executeur wordt benoemd. Sinds 2003 moet de benoeming van een executeur in een testament staan. Maar tot 2003 mocht een dergelijke benoeming ook in een handgeschreven, gedateerd en ondertekend stuk ('codicil') staan. Als het stuk gemaakt is vóór 2003 dan is de benoeming van de executeur nog steeds geldig.
